səbzə

is. <fars.>

1. Əla kişmiş növü. Süfrədə tut qurusu, miyanpur, innab, ləbləbi, kişmiş, səbzə, alma, portağal da olardı. H. S..

2. Göyərti, göylük, göyərtilik, yaşıllıq, çəmən. Rahat üçün fərş salmış səbzeyi-tər gülşənə. F.. Dörd tərəfi səbzə bağlı; Bu Azərbaycana baxın. Aşıq Əsəd.